Sep 7, 2016

Posted by: Barbera

De verassende veilige haven van hooggevoelige mensen....

Veel mensen worstelen met het combineren van een fulltime baan met hun hobby's en tijd voor henzelf. Zo'n baan is natuurlijk handig om te hebben, vooral omdat het je in staat stelt om de rekeningen te betalen en om eten te kopen.

Maar soms kan een baan ook wel een beetje vervelend worden. Net als de doos met oud papier in de keuken die altijd te vol zit en die je elke keer dat je hem ziet naar buiten lijkt te moeten brengen om hem te legen. Het is een veeleisend iets dat de energie van zelfs de meest toegewijde medewerker kan leegzuigen. Voor een hooggevoelig persoon kan het zelfs overweldigend zijn.

Toen een cliënte van mij vorige week aan haar bureau zat, zag ze bijvoorbeeld dat ze maar liefst 300 e-mails in haar inbox had zitten. Eigenlijk wilde ze gillend weer naar buiten rennen toen ze dat zag, maar ja dat was ook geen optie, dus is ze maar begonnen om zichzelf door al die e-mails heen te werken, de vragen te beantwoorden en de aanvragen af te handelen. De grote hoeveelheid aan details en taken gaven haar op dat moment zoveel stress dat ze zich daarna verstopt heeft op het damestoilet voor een "stress pauze".

Zoals ik mijn cliënten ook leer, zijn toiletten een soort veilige haven voor hooggevoelige mensen. Ze zijn meestal de beste en enige optie die we hebben als we overprikkeld raken. Vaak is het de enige plek waar je ongestoord alleen kunt zijn. Je kunt deze tijd gebruiken om bv even een ademhalingsmeditatie te doen of om even te aarden, zodat je weer terug komt bij jezelf.

En als je geluk hebt, vind je een toilet wat niet alleen schoon is, maar ook heerlijk naar lavendel ruikt. En als je pech hebt dan ruikt het toilet een beetje als de onderbroek van de duivel ;-)

Omgeven door mensen, op het werk of op een feestje of tijdens een familie reünie, is jezelf terugtrekken op het toilet voor een paar minuten van broodnodige rust vaak je enige optie.

Het is niet zo dat je niet van mensen houdt of dat je niet graag mensen om je heen hebt, maar soms wordt het allemaal gewoon een beetje teveel. Als je rondloopt met het gevoel dat al je zenuw uiteinden bloot liggen, dan kan de simpele aanwezigheid van anderen gewoon al teveel zijn. En als er heel veel mensen zijn en ze praten allemaal tegelijk of ze zijn overstuur of boos of gestrest dan wordt het voor mij tijd om even af te reizen naar het toilet.

Een andere cliënte van mij vertelde me dat ze in een kantoor tuin werkt, je weet wel zo'n grote open ruimte waar iedereen in werkt met de bedoeling een soort community gevoel op te roepen en onderlinge communicatie makkelijker te maken. Dat gebeurd natuurlijk ook wel, maar voor hooggevoelige mensen komt dat wel met een prijs.

Je hoort namelijk alles, van het zoemen van de computer en de Tl-buizen boven je hoofd tot het gefluit van de airco (waarbij je ook nog eens de koude lucht van de airco over je rug voelt waaien). En dan hebben we het nog niet eens gehad over alle (telefoon) gesprekken van al je collega's die je hoort of de dames met hoge hakken die bijna als militairen klinken als ze richting de kopiemachine stampen. Ik krijg spontaan rillingen als ze dit vertelt....

Weer een andere client vertelt me dat er vlak bij hem een collega zit die als gewoonte heeft een prop te maken van alle vellen papier die hij niet meer nodig heeft en deze dan agressief in zijn recycle doos te rammen. Elke keer als zijn collega dat doet, springt hij van schrik bijna uit zijn stoel. Het lijkt een beetje op dat gevoel dat je krijgt als mensen hun koffie lepel in hun kopje smijten in plaats van dat ze die gewoon zachtjes in het kopje doen.

Terug naar de cliënte met de 300 e-mails. "Doorwerken. Focus je. Werk je door de e-mails heen. Klik, Klik, Klik". Voor haar zit een collega die de gewoonte heeft aan zijn hoofd te krabben als hij aan het nadenken is. En hij moet vaak nadenken..... Uit haar beschrijving maak ik zelfs op dat hij een zenuwachtige wrak is, zo vaak en zo hard krabt hij aan zijn hoofd. Om hem naar niet te hoeven zien, heeft ze haar monitor verplaatst zodat deze nu tussen hen in staat.

Voor veel mensen is het lastig om te gaan met de ongelooflijke kakofonie van friemelen, krabben, plukken, snotteren, niezen, hoesten, nagelbijten, neus snuiten en papier ritselen die elke dag plaats vind in een gemiddeld kantoor.

Heel vaak durven we er ook niets van te zeggen uit angst dat mensen vinden dat je veeleisend, bazig, kritisch, zeurend of te gevoelig bent. En geloof me, ik heb dit al zo vaak gehoord. Zet je er maar overheen, krijg je vaak te horen of ze vragen je wat nou precies je probleem is. Je probeert het maar te negeren zo goed je kan. En als je voelt dat je energie op is, dan wordt het weer tijd om even af te reizen naar het toilet voor een paar minuten van zalige rust.

Herken je bovenstaande en zou je jezelf hier graag beter tegen beschermen of andere manieren vinden om hier mee om te gaan? Neem dan contact met me op voor een gratis moeiteloos jezelf worden sessie waarin we kunnen kijken wat ik kan doen om jou hiermee te helpen.